De afgelopen maanden is er bij mij thuis iets veranderd. Sommige dingen zijn op een hoger niveau gekomen. Een haast minimalistisch interieur is het gevolg en mijn voornaamste bezigheden beperken zich tot eenvoudige, aardse zaken. In de ochtend ben ik al heel vroeg buiten en zie hoe het langzaam licht wordt. Helemaal zen. Of is dat gewoon vermoeidheid?
Het komt allemaal doordat ik een nieuwe, inwonende lerares heb: Filou, mijn Australische Herderpup. Een kleine wolf in zachte schaapskleren. Lief en sociaal, maar ook wild en eigengereid. Buiten een topper, maar binnen zijn we nog niet zo ver. Ze steelt en sloopt als ze de kans krijgt, heeft eindeloos veel energie, een hoge blaf en verlatingsangst. Alles in goede banen leiden, is een flinke klus. Koffie met iets lekkers erbij? Houd je blik gericht op je taart, anders grist ze die weg. Ligt je bril niet precies op het midden van de tafel? Met een behendige sprong heeft ze hem te pakken. Vandaar ook die grotere hoogte: alles wat je heel wilt houden, moet buiten haar bereik. Ik ontwikkel arendsogen.
Inmiddels hebben we onze eigen routine. Naast het regelmatig wandelen in de buurt gaan we twee keer per dag naar het bos, zodat ze met andere honden kan rennen en spelen. We trainen veel en zitten op les. De dagen kennen een vast ritme en hun eigen structuur. Als ze tussen de bedrijven door slaapt, probeer ik ook mijn rust te pakken, want ze is iedere ochtend al voor zessen van de partij. En ik doe wat simpele dingen, waar ik met Filou om me heen nauwelijks aan toe kom. De vloer vegen of de planten water geven – zonder jonge hond aan je mouw wordt dat ineens regelrecht genieten.
Nu, met zeven maanden, lijkt er iets meer lucht te komen. Gelukkig bezit ik een grote hoeveelheid liefde en mijn mantra, vertrouwen en overgave, vormt een basis waar ik in lastige momenten op kan terugvallen. Ze is hier niet voor niets en ik leer ongelofelijk veel van haar. Zaken als leiderschap, geduld, mij verplaatsen in haar denken. Consequent zijn, duidelijk en aanwezig. Dienstbaar, ook. Het belang van eenvoudige bezigheden zien, naar het zen principe: ‘Hak hout, haal water’. Het is bijzonder om te ervaren hoe de dingen zich dan vanzelf oplossen. Opeens is er hulp, een antwoord of een bemoedigend gesprek. Ik hoef het niet alleen te doen.
Eerlijk is eerlijk, ik had me deze puppytijd anders voorgesteld. Makkelijker, zoals bij mijn vorige honden. Deze pup is een echte uitdaging, een masterclass opvoeden. We vorderen stapje voor stapje, ook doordat onze band langzaamaan sterker wordt. Maar het allerbelangrijkste is toch wel wat ik in haar zie, haar kern en mogelijkheden. Ik mag helpen die te onthullen, tot ze volwassen en uitgeraasd is. En dan… het klinkt misschien gek, maar juist voor deze ‘moeilijke’ pup zie ik een toekomst als therapiehond, die met haar blijdschap en belangstelling mensen kan gaan helpen. Dat is mijn droom en daar werk ik naartoe, geduldig oefenend, hout hakkend en water halend.
Bij Je Bent Nu Hier zijn ook in deze meimaand mooie dingen te beleven. Zoals een magische avond met meditatie en klankschalen, de bijzondere workshops ‘Een Cursus in Wonderen’ van Edwin Reurings of de inspirerende zangworkshop ‘Stem en Lijf’ door Charo Durán. En natuurlijk mediteren we iedere woensdagavond!
Liefs, Annemarie