Is geluk te bekokstoven? Veel mensen denken van wel. Zij zoeken naar de bestanddelen, als was het een samengesteld recept, of een soort Heel Holland Bakt. Ik kwam terecht bij een Masterclass!
Geluk is geen kookkunst of alchemie. Analyseer het niet stuk. En pas op voor aannames… dat waren de lessen die ik leerde op een masterclass over geluk in de lokale bibliotheek. Een avond met Guido Weijers als gast, dat beloofde iets lichtvoetigs. Misschien dachten veel andere mensen dat ook. Of waren zij gelukszoekers? Het zaaltje was in ieder geval volgepakt en de eerste twee rijen zelfs gereserveerd. Al snel kwam ik er achter, dat daar de door de presentator meegebrachte vragenstellers zaten. Het bleek te gaan om de opname van een podcast over geluk. En waar ik de serieuze gezichten op de aankondiging interpreteerde als geacteerd, bleek ook dat onjuist. De presentator was helaas verlaten door zijn vriendin. Hij hield dankbaarheidslijstjes bij, in een mislukte poging om zich beter te voelen. Guido, die mijn hart stal door zijn eerlijkheid, kon zich al drie jaar nergens meer over verbazen en verloor daardoor de inspiratie om eigen teksten te schrijven. Sindsdien verdiepte hij zich in het fenomeen ‘geluk’, waar hij inmiddels zoveel kennis over verzamelde, dat hij er een avond én het Ziggodome mee kon vullen. Veel feitjes en af en toe een grapje volgden: geluk als zaak van het verstand, niet van het hart. De meegebrachte vragenstellers stelden hun voorgekookte vragen. Ik bracht nog naar voren dat meditatie en contemplatie ook konden helpen. Guido Weijers ging daar serieus op in, door te stellen dat de oude rol van de kerk was weggevallen… maar de presentator kapte dat snel af. Het paste niet in zijn recept. Een ‘deskundige’ met een eigen bedrijf sloot samenvattend af met de conclusie dat ieder zijn eigen ingang heeft tot geluk. Geen opzienbarende onthulling; sommige mensen worden bijvoorbeeld heel gelukkig van taarten bakken.
Jongeren werken ook met geluksingrediënten. In zijn boek ‘Happyholics’ uit 2015 beschrijft ervaringsdeskundige Itamar Sharon het ethos van de generatie Y, jonge mensen tot ongeveer dertig jaar. Niet verslaafd aan werk, maar aan geluk. Hun prioriteiten liggen eerder bij een goede werksfeer, waardering, zingeving, ontplooiing en persoonlijke groei, dan bij geld. ‘Ze zitten boordevol energie, maar ze zetten zich alleen in als u ervoor zorgt dat ze het naar hun zin hebben’, zo maant hij hun werkgever. Mooi, denk je misschien. Een heel andere, nieuwe insteek! Op naar een betere wereld! Maar… verslaafd aan geluk? Dat klinkt toch niet als vrijheid. En zoals alle samengestelde dingen, is ook dit kwetsbaar en vergankelijk. Dat is een (boeddhistische) waarheid als een koe. Want wat als er niet aan bepaalde condities wordt voldaan? Als je de waardering niet krijgt die je denkt te verdienen, of een kantoor moet delen met een ambitieuze collega? Dan zijn de rapen gaar. En zit je ook nog met de gebakken peren.
Als ik naar de lijst met de Blue Zones op de wereld kijk, waar de meeste gelukkige honderdjarigen wonen, valt me iets op. Naast gezond eten, bewegen, ontspanning en sociaal gedrag, zijn zingeving en spiritualiteit heel belangrijk. Onderzoek laat zelfs zien, dat vier keer per maand deelnemen aan een religieuze of spirituele bijeenkomst, je leven ook nog eens verlengt met vier tot notabene veertien jaar. Zie je nou wel. En dan denk ik niet eens dat je persé ergens heen hoeft. De plaats waar je écht moet zijn, is je eigen hart. Geluk is uiteindelijk niet zo ingewikkeld. Je verbonden voelen met iets groters, ongeacht de naam die je daaraan geeft. Het leren accepteren dat de dingen gaan zoals ze gaan en dat je daar niet altijd invloed op hebt. Leven vanuit je hart in plaats van alleen maar vanuit je ratio. Zodat je liefde kunt voelen en oprecht delen. De presentator van de podcast over geluk heeft die sleutel nog niet gevonden. De bakker waar ik mijn brood haal wel: ‘Wat je deelt, wordt alleen maar meer’, is zijn slogan. En gelijk heeft hij!
Wie het ook goed heeft begrepen, is Marike van IJssel, van de Geluksroute: ‘Waar word jij blij van, en wat wil je delen?’ Door het hele land sluiten steden bij haar evenement aan. Op 1 en 2 februari is Haarlem weer aan de beurt. En Je Bent Nu Hier doet zoals ieder jaar ook mee.
Lieve groet, Annemarie.