Bepalen jouw gedachten wie jij bent, of bepaal jij je gedachten? En ben je als je slechte gedachten hebt, ook werkelijk slecht?
Ik hoor mensen wel eens zeggen dat je er zelf voor kunt kiezen wat je denkt. Toch is dat niet helemaal waar. Wie wel eens heeft gemediteerd, kent het vast: de gedachten komen en gaan, emoties rijzen op en zakken weer weg. Niet mee bemoeien, geen energie in steken, dan verdwijnen ze vanzelf weer. Maar intussen verschenen ze wel, zonder dat jij daar invloed op had. Soms worden ze afgevuurd met de snelheid en voorspelbaarheid van een ballenkanon, op andere momenten is het rustiger en komt er maar zo nu en dan wat naar boven.
Waar komen die gedachten eigenlijk vandaan? Het zijn allemaal dingen die in jou leven, die bij jou horen. Soms is dat even schrikken. Bijvoorbeeld als je woedend denkt: ‘Ik doe je wat!’ Terwijl je gewoonlijk de vriendelijkheid zelve bent en ook niet de neiging hebt om een vlieg kwaad te doen. Ben je dan een slecht mens? Nee, natuurlijk niet. Vergelijk jezelf maar met een diep meer. Af en toe komt er een luchtbel naar boven, ook als het water verder rustig en helder is. Zo werkt dat ook met gedachten.
Het mooie van zo’n schijnbaar waardeloze, donkere gedachte, is dat hij jou je schaduwkant laat zien. Dingen die je liever niet aan de oppervlakte wilt ervaren. Maar ook die donkere kant hoort erbij. Wij zijn een ware microkosmos en daarin bestaat zowel licht als duisternis, zonder dat ze elkaars tegengestelden zijn. Ze zijn er gewoon. Wat jou te doen staat bij zo’n ‘negatieve bubbel’ is die te accepteren en daarmee los te laten. Want dat is hoe je loslaat: door acceptatie. Toestaan dat de dingen er mogen zijn, ook al ben je er niet blij mee, geeft heel veel rust. Dat is niet altijd makkelijk en soms duurt het een tijd voor je echt kunt loslaten. Maar oefening baart kunst. De keus of je er daarna verder iets mee doet, is alweer aan jou.
Vandaag hoorde ik het verhaal van Dasha, een vrouw uit Letland, enig kind van gescheiden ouders. Haar vader kwam voor controle bij de dokter, werd doorgestuurd naar het ziekenhuis en bleek zo ernstig ziek dat hij niet lang meer te leven had. Twee weken later overleed hij onverwachts aan een longontsteking – een genadig einde, vergeleken met de vooruitzichten.
‘Toen mijn vader in het ziekenhuis lag, kon ik gezien de afstand niet zo makkelijk naar hem toe, maar we hadden we iedere dag videocontact,’ vertelde Dasha, die een heel sterke band met hem had. ‘Hij maakte tussendoor nog steeds grapjes. Pap heeft mij van jongs af aan geleerd dat er altijd lichtpuntjes zijn om je op te richten, ook al zit je in de donkerste put. Dat je niet moet vergeten om te genieten van de mooie dingen die er zijn. Hij was een gelukkig mens en heel geliefd in ons dorp. Natuurlijk ben ik intens verdrietig dat hij er ineens niet meer is. Maar ik ben eigenlijk vooral heel dankbaar dat het zo snel is gegaan.’
In onze fijne studio oefen je jezelf in het liefdevol loslaten van spanning, zowel in je lichaam als in je hoofd. We zijn blij met de komst van de sympathieke Lian de Kok, die op donderdag Pilateslessen gaat geven. Ook Susan is weer helemaal terug en geeft nu Yogalessen met een extra dimensie. En natuurlijk doen we mooie meditaties, die verdieping en ontspanning in je leven brengen. Voel je welkom!
Liefs, Annemarie