Waar komt die uitdrukking toch opeens vandaan? Je hoort hem overal. Een automerk adverteert er zelfs mee, de flyer vol foto’s van luxe carrosserieën. Het doet mij de wenkbrauwen fronsen. Wat bedoelen ze daarmee? Dat zo’n fonkelende bolide straks verouderd zal zijn, zodat je nu van de perfectie moet genieten? Ziet de toekomst er zo somber uit dat we het daarin vooral van ons verleden moeten hebben? Of, het meest waarschijnlijk, bespelen ze ons sentiment om nieuwe auto’s te verkopen…
Want blijkbaar raakt het iets in ons aan. Mooie herinneringen maken, is een vaag begrip dat je doet wegdromen naar Lalaland, waar alles goed is en de zon altijd schijnt. De kreet duikt op als hartelijke verjaarswens van een lieve vriend, maar ook als stimulans om iets aan te schaffen of om een barbecueparty te organiseren. Het is een bezwerende spreuk die een maakbare wereld suggereert. De intentie is goed, maar klopt niet, omdat het leven zelf buiten beschouwing wordt gelaten. Dat is immers onvoorspelbaar en gaat zomaar anders dan verwacht. Het regent pijpenstelen tijdens je gezellige picknick, je wordt ziek terwijl je met vakantie bent en die volmaakte nieuwe auto heeft al te snel zijn eerste smetje, wat overigens erger kan zijn dan een aanrijding. Ik weet van iemand die zich zo druk maakte over een plekje in de lak, dat hij er dood in bleef.
Andersom kan het natuurlijk ook. Dat je het ergste verwacht en dat iets uiteindelijk een mooie herinnering wordt. Het gesprek waar je vreselijk tegenop zag, pakt uit als een ontspannen onderonsje. Je verliest je telefoon op het strand en vind hem twaalf uur later nog werkend terug (dat overkwam mij echt). Je denkt dat je nooit een leuke baan zult vinden en krijgt vervolgens de job van je leven. Een vrouw vertelde eens, dat zij zich altijd instelde op het ergste scenario. Dan kon het alleen maar meevallen. Ze vond zichzelf heel slim; het gaf haar het gevoel, alles onder controle te hebben. Als de wens om mooie herinneringen te maken al een soort bezwering is, leek dit daar een negatieve variant van. Een vermoeiende manier van leven die onnodig veel stress geeft, zowel voor jezelf als voor je omgeving.
We weten best dat het leven niet alleen rozengeur en maneschijn is, al willen we dat niet altijd zien. Er is ook pijn en verdriet. Daar op een goede manier mee omgaan, blijkt vaak niet eenvoudig. En hoe verleidelijk het ook is om te denken dat de oplossing daarvoor in de buitenwereld ligt, geen zelfhulpboek, zonvakantie of nieuwe auto kan je helpen. Jij bent degene die het moet doen. Als je dan bedenkt dat de beste manier om mensen overbodige dingen te verkopen, het inspelen op gevoelens van angst en ontevredenheid is, krab je je toch echt even achter je oor. Terwijl het er juist om gaat, waardering te hebben voor wat er is. Of, zoals de benedictijner monnik Anselm Grün het verwoordt: ‘Geluk is niet hebben wat je wilt, maar willen wat je hebt’.
Met wat oefening kun je leren om bij negativiteit de knop om te zetten. Je hoeft niet weg te zinken in een moeras van somberheid, maar kunt je gedachten letterlijk een halt toe roepen: ‘Stop! Nu is het klaar!’ Bewust kiezen voor een positievere houding – en dan iets liefs voor jezelf te gaan doen. Dat hoeft niet ingewikkeld te zijn. Een stukje lopen of wat bewegen, kan al verschil maken. Dansen of zingen werkt ook goed. Mediteren. Stap uit die tredmolen en richt je focus op iets anders, daar gaat het om. Je bent nu hier!
Meditatie en yoga zijn van oudsher goede manieren om meer grip op je binnenwereld te krijgen en daarmee een positievere verbinding met de buitenwereld. Zo binnen, zo buiten. Dat maakt het leven extra waardevol, van moment tot moment. Met – het zou zomaar kunnen – mooie herinneringen als bijvangst. Kom het maar ervaren in onze lessen. Je bent van harte welkom.
Liefs, Annemarie