Bewust leven is niet alleen je afval scheiden en zorgen dat je gezond eet. Het is ook: met twee benen op de grond staan en écht zien wat er om je heen gebeurt. Want soms is dat zo bijzonder.
Wie wordt bijvoorbeeld niet geraakt door de schoonheid van een vlinder? Zelfs de wat minder uitbundige soorten zijn puur een wondertje. Voor de tweede keer kreeg ik vlinderbezoek op mijn meditatiezolder, thuis. De eerste keer was al zo’n grote verrassing.
Mijn moeder was overleden en bij het ontruimen van haar huis had ik op het laatste moment een nogal onaantrekkelijke cactus meegenomen, die in de bijkeuken stond. Sneu om hem weg te gooien, maar mooi was anders. Ik zette hem, jawel, op mijn meditatiezolderkamer. Al snel viel het mij op, dat hij steeds meer beschadigde. En op een avond, toen ik het licht aandeed om hem water te geven, zag ik het: er zat een dikke groene rups op, die netjes tussen de stekels door kroop. Hoe ik de dagen daarop ook speurde, ik zag de rups niet meer. Tot er een tijdje later een nachtvlinder rondvloog, die ik met kunst en vliegwerk uiteindelijk naar buiten wist te loodsen. Dit voorval trof mij, omdat vlinders soms worden gezien als boodschappers van overledenen – en mijn moeder was dol op planten en dieren geweest.
Een tweede vlinder bezocht mij in het vroege voorjaar. Een prachtige Dagpauwoog fladderde binnen tegen het dakraam, vol verlangen om de wijde wereld in te vliegen. Zou die bij mij hebben overwinterd? Ik opende het raam, maar de vlinder bleef nu roerloos zitten, plechtig haast, de vleugels met hun grote ‘ogen’ wijd uitgespreid. In een opwelling bewoog ik mijn vinger voorzichtig tegen zijn pootjes en alsof het de gewoonste zaak van de wereld was, stapte hij over en sloot zijn vleugels. Ziezo, ik zit. Welterusten. Intussen hing ik met één arm naar buiten, terwijl ik het zware raam met mijn andere hand omhoog hield – een nogal ongemakkelijke positie. Pas toen ik mijn losse hand flink heen en weer zwaaide, besloot de vlinder te vertrekken, de zon tegemoet. Ik hoopte van harte dat hij de kou ’s nachts zou overleven, want het vroor af en toe nog.
Een paar dagen later was ik in aan het werk in mijn tuin. En geloof het of niet, naast mij landde een Dagpauwoog, op de aarde van het perk, in de prille voorjaarszon. Of het dezelfde was? Wie zal het zeggen. Bijzonder was het in ieder geval wel.
Uit nieuwsgierigheid zocht ik op welke betekenis aan een Dagpauwoog wordt toegekend – en dit vond ik. Hij zegt je: ‘Laat je schoonheid zien! Jouw prachtige eigenschappen zijn waardevol voor deze wereld. Jij mag er zijn!’ Dankjewel, vlinder… kom nog eens langs, zou ik zeggen. Zo’n boodschap kunnen we allemaal wel gebruiken, dus deel ik hem met jou, in liefde. Namasté.